Lekker dwars

Gisteren zijn Papa en Mama samen naar de gynaecoloog geweest. Papa zei op zijn werk: 'ben zo terug'. Nou, dat bleek toch heel anders uit te pakken!

Nadat Mama zich had gemeld bij de balie in het ziekenhuis vroeg de zuster meteen of Mama al in een potje had geplast. 'Nee' zei Mama, 'want ik ben nét nog naar de WC geweest!' Ok, dan maar zonder plasje naar binnen. De assistent bij de gynaecologie afdeling mat de bloeddruk van Mama op en die was toch wel ineens hoger dan afgelopen weken/maanden het geval was geweest. Tijdens het gesprek met de gynaecoloog kwam het ook ter sprake dat Mama wel erg veel vocht vast houdt. De gynaecoloog dacht aan zwangerschapsvergiftiging! Dat was wel eventjes schrikken, maar gelukkig was met mij wel alles goed. Maar voordat ze ook maar aan het draaien van mij zouden beginnen, moest men wel zeker weten of er wel sprake was van een zwangerschapsvergiftiging. We werden naar de afdeling gebracht en daar werd bij Mama bloed afgenomen, moest ze in een potje plassen (wat uiteindelijk gelukt was) en werd er een hartfilmpje gemaakt van mijn hartje. Dat zie je ook op de foto. Daar wordt vanalles in de gaten gehouden. Mijn hartslag schommelde mooi tussen de 120 en 185 slagen per minuut en dat zien ze graag. 'Anders vinden wij het maar een saai kindje als het niet zo was!' zei de zuster. Dus je hoort het, ik ben niet saai ;-)

Nadat het verlossende woord eruit was dat er geen sprake was van zwangerschapsvergiftiging (pfew!) gingen Papa en Mama op een gegeven moment naar de verloskamer. Daar kwamen toen een hele hoop mensen binnen die mij wel eens zouden gaan draaien naar de goede positie. Nou mooi niet! Ik heb een eigen willetje en dat zal ik laten zien ook! Twee dokters pakten Mama's buik heel hard vast en probeerden zo grip op mij te krijgen. Ze hebben dit tot drie keer toe gedaan, maar ik wil nu eenmaal niet heel de tijd met mijn hoofd naar beneden liggen. Zouden jullie ook niet fijn vinden toch? Uiteindelijk gaven de dokters de moed maar op en zeiden ze tegen Papa en Mama dat de versie (draaiing) niet gelukt was. Ik lig wel 'goed' om toch op een natuurlijke manier te komen, alleen komen mijn billen als eerste op de wereld. Tenzij er een kleine tegenvaller is bij de bevalling, dan moet Mama geopereerd worden en kom ik via de keizersnede ter wereld. Mama moet nu goed gaan nadenken of ze dus toch eerst een natuurlijk bevalling wil proberen of toch maar liever meteen een keizersnede wil. Erg moeilijk dus voor Mama, alhoewel zijzelf en Papa er nuchter onder zijn. 'Zolang het met onze Fraaans maar goed gaat' zeiden ze. Lief he!?

Uiteindelijk liepen Papa en Mama om 15:45u op het parkeerterrein van het ziekenhuis, waar ze 's morgens om 10:15u ongeveer aankwamen. Dat was dus een behoorlijk lange dag met heel veel wachten, maar ja. Daar komen we met z'n drietjes ook wel weer overheen ;-)